Van fundering tot aftimmering; BBL-leerlingen vertellen

Twan Hendriks (18)

Twan heeft het vak leren kennen via zijn vader. Deze was zzp’er en de jonge Twan ging wel eens mee naar de bouwplaatsen. Net als meer mensen in zijn familie wist hij al snel dat zijn toekomst daar zou liggen en toen hij op zijn vijftiende een beroepskeuze moest maken werd dat alround vakman bouw.

Twan Hendriks

Wat is er zo aantrekkelijk aan de bouw? “Ik heb er plezier in. Het is gewoon fijn werk om te doen. Je bent vrij en het is heel afwisselend. Dat heeft ook wel te maken met het type werken dat Jans en Bertha van Kampen, de directeuren Bouwbedrijf J. van Kampen, binnenhalen. Dat zijn mooie projecten waar je veel van kunt leren. Ik heb bijvoorbeeld acht maanden mogen werken aan een eco-woning die deels onder de grond ligt. Een cirkelvormig bouwvolume en ook nog met schuine wanden. Houtskeletbouw met moeilijke hoeken. Van de overstekken hebben we een oefenstuk gemaakt om precies de gevolgen van het ontwerp te doorgronden. Je hebt delen die meervoudig schuin zijn en dat is niet eenvoudig. Maar juist dat maakt het boeiend. Aan dat soort klussen merk ik trouwens dat de lessen die we één dag per week volgen op het ROC, goed aansluiten bij de praktijk.”

‘Complexe werken maken het vak boeiend’

Informele omgang

Het is tekenend voor de onderlinge informele omgang dat Twan de beide directeuren bij hun voornamen noemt. Verder heeft Twan het over het type werken bij J. van Kampen. Dat zijn typisch werken die een mkb-aannemer uitvoert. En dat blijkt een omgeving waar jonge vakmensen zich thuis voelen en op een positieve manier kennismaken met het veelzijdige bouwberoep. Herkent Twan dat? “Jazeker. Daardoor ben ik er nog meer van overtuigd geraakt dat ik op mijn plek zit. Bovendien vind ik het prettig, dat er nog twee andere jonge leerlingen bij het bedrijf werken. Leeftijdgenoten waar je toch anders mee omgaat dan met de oudere collega’s.”

Toekomst

Hoe ziet hij zijn toekomst? “Op termijn zou ik wel voor mezelf willen beginnen. Daarom plak ik er nog een jaartje opleiding bij aan. Die van calculator en uitvoerder. Dat betekent twee dagen meelopen op de afdeling calculatie en drie dagen met de uitvoerder. Ik wil wel altijd graag met mijn handen blijven werken. Dat kan ik goed en het geeft mij voldoening.”

Arne Zanting (18)

Net als zijn collega-leerling Twan Hendriks zit Arne in het derde jaar van zijn BBL-opleiding allround vakman bouw. En ook hij heeft het vak met de paplepel ingegoten gekregen. Zijn vader is al jaren werkzaam in de bouw en van zijn tiende tot zijn zestiende heeft hij als het ware op een bouwplaats gewoond. Want zijn vader heeft de boerenwoning van diens ouders overgenomen en grondig verbouwd. Waar mogelijk hielp Arne een handje. Maar anders dan Twan wil hij na zijn driejarige opleiding aan het werk. Een vierde jaar op school is niks voor hem.

‘Graag aan de slag met de nieuwste gereedschappen’

Resultaat en afwisseling

Wat vindt hij het mooiste van het vak?
“Dat is vooral het resultaat. Zien wat er onder je handen gegroeid is. De grote afwisseling in het werk is een goede tweede. Bij van Kampen werk je aan een project van fundering tot het aftimmeren en het aanbrengen van de plinten. Wat ook belangrijk is: de sfeer onderling, dat zit hier bij Van Kampen wel snor. En ten slotte vind ik werken met apparaten en gereedschappen boeiend. De bouw uitzetten met een laserapparaat – om wat te noemen – da’s mooi werk. En ook in de machinale voel ik me als een vis in het water. Al maken we hoogstzelden nog een kozijn of een trap met spil. Die producten komen geprefabriceerd van de fabriek. Technische ontwikkelingen op het terrein van gereedschappen probeer ik zoveel mogelijk te volgen. Het mooie is dat Jans en Bertha regelmatig investeren in nieuwe spullen. Het liefst ga ik er dan direct mee aan de slag. ”

Vader als leermeester

De vader van Arne, Erik Zanting, is leermeester bij Van Kampen. Is dat niet lastig? Wil je je eigen vader wel als leermeester?
“Nou, dat hebben we in het begin een beetje vermeden. Dus ik ging vooral mee met de andere leermeester. Bij Van Kampen hebben ze er namelijk twee. Van je vader neem je niet zo snel iets aan en een beetje eigenwijs zijn we allebei wel. Maar in de coronaperiode is het juist wel handig dat je uit hetzelfde gezin komen. Gezamenlijk aan het werk op de bouwplaats is dan minder problematisch.”

Leermeester Erik Zanting (53)

Erik Zanting is twee jaar agrarisch bedrijfsverzorger geweest voordat hij de bouw ontdekte. Geen onlogische start voor een boerenzoon voor wie het ouderlijk bedrijf te weinig toekomstperspectief bood. Zijn opleiding was weer een heel andere: lts automonteur. Het bouwvak bleek toch zijn echte talent en passie. Hij verrichtte in zijn vrije tijd wel bouwwerkzaamheden rondom de boerderij van zijn ouders. Jans van Kampen leverde dan de materialen. Deze zag dat Erik over twee rechterhanden beschikte en vroeg hem bij hem te komen werken.

Vader en zoon Zanting

Opleiden belangrijk

“Dat vond ik wel een aantrekkelijk gedachte. Het is nu vijfentwintig jaar geleden en ik werk nog altijd bij Van Kampen. Een bouwkundige achtergrond had ik niet. Maar met een paar goede mensen om me heen heb ik me het vak eigen kunnen maken. Zo kon dat toen nog. Ik ben me er toen wel heel erg van bewust geworden hoe belangrijk het is dat ervaren vakmensen de jongeren begeleiden. Daar leren ze het meest van. Voor mij een belangrijke motivatie om leermeester te worden. Dat was geen punt, want bij Van Kampen is opleiden belangrijk. Twee leermeesters en standaard drie leerlingen. Het is prachtig werk en ik beschouw het als een voorrecht om samen met de leraren van het roc de jonge vakmensen te mogen begeleiden. Wat mij betreft mag dat op de scholen nog wel wat gerichter. Dan bedoel ik meer vaktekenen, want daarmee verbeter je het ruimtelijk inzicht.”

‘Belangrijk dat ervaren vakmensen leerlingen begeleiden’

Soort familie

Toen zijn zoon Arne ook voor het bouwvak gekozen had, zei Jans van Kampen meteen dat deze van harte welkom is op zijn bedrijf. Dat gebeurde. “Zo gaat dat bij Van Kampen en ik vermoed dat vele mkb-bedrijven deze gang van zaken wel herkennen. Je gaat toch anders met elkaar om dan in het grootbedrijf. Je bent hier meer dan iemand met rechterhandjes. Je maakt deel uit van een groep waarmee je projecten tot een goed einde brengt. Het voelt bijna als een soort familie.”

Erik werd dus coach van zijn eigen zoon. Dat kan lastig zijn. Hoe ervaart Erik dat? “Ik heb er geen moeite mee. Maar soms krijg je wel eens een weerwoord, dat je niet zo snel van andere leerlingen krijgt. Maar we komen er altijd wel uit.”