Een inclusieve samenleving
Mkb-ondernemers zijn bovengemiddeld betrokken bij hun omgeving. Ze zijn de werkgevers in de regio’s, de donateurs van lokale verenigingen en de leer-werkbedrijven voor leerlingen in hun omgeving. Dat aspect van ondernemen is moeilijk in waarde uit te drukken, maar het is van eminent belang om erbij stil te staan als het gaat om de menselijke maat.
De ook nu zeer actuele discussie over een inclusieve samenleving, waarin voor alle mensen ongeacht hun etniciteit, gelijke kansen bestaan op bijvoorbeeld het vlak van het vinden van een stageplek of werk, wordt door ondernemers in de bouw, afbouw en infra herkend. Voor de brancheverenigingen AFNL en NOA geldt dat zij in de afgelopen periode nadrukkelijk de aandacht van hun leden hebben gevraagd voor de in onze maatschappij voorkomende vormen van ongelijke behandeling en uitsluiting. Diverse bedrijven hebben ons laten weten op welke manier zij ervoor proberen te zorgen dat bij hen al het talent, ongeacht afkomst, dezelfde kansen krijgt. In de ledenbladen van de verenigingen is aandacht besteed aan een aantal bedrijven dat hierin inspirerend voorbeeldgedrag laten zien en waarvan anderen mogelijk kunnen leren.
AFNL-NOA is bovendien steeds aanwezig geweest bij gesprekken over de problematiek en de op handen zijnde wetgeving met het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. We zetten ons hierbij oprecht en overtuigd in om meer werk te maken van maatschappelijke ontwikkelingen die bijdragen aan rechtvaardigheid.
Tegelijkertijd bestaat de vrees dat juist voor mkb-bedrijven het optuigen van strenge regelgeving in een poging om inclusiviteit af te dwingen de plank mis zal slaan. Ondernemers vermoeden dat zij straks worden opgezadeld met veel extra rompslomp, zonder dat daadwerkelijk wordt bijgedragen aan meer gelijkheid en eerlijker kansen. Het tegengaan van uitsluiting en discriminatie is immers niet iets wat alleen op papier gebeurt. Veruit de meeste ondernemers zijn van zeer goede wil. In de gehele bouw, afbouw en infra geldt bovendien dat alle vakkrachten meer dan gewild zijn; het tekort aan vakmensen is gigantisch geweest in de afgelopen jaren. Simpel gezegd: een ondernemer in onze branche zou gek zijn als hij talent laat lopen!
Voor dit onderwerp geldt dan ook dat spreken met ondernemers en begrijpen waar de problemen zitten, beter werkt dan generiek beleid waarbij een papieren tijger wordt gecreëerd. Wij hopen in de Nederlandse overheid een partner te mogen zien die partijen bijeenbrengt rond pijnlijke thema’s als vooroordelen en door onbekendheid veroorzaakt onbegrip. En ook ondernemers zelf worden soms geconfronteerd met vormen van discriminatie, bijvoorbeeld bij afnemers van diensten. In zulke gevallen hebben zij juist de hulp van de overheid nodig en niet de dreiging van sancties of boetes.