Homo circularis

Met pijn in het hart zag ik ‘m afgevoerd worden: mijn combi houtbewerkingsmachine de Felder BF 6-41. Ik moest toch even een traantje wegpinken. Na 30 jaar trouwe dienst werd het tijd voor een update. Ouwe d’r uit een nieuwe erin. Geen combi meer, maar een aparte vlakte/vandikte schaafbank, een freesmachine en een cirkelzaag. Een handelaar uit Polen kwam de Felder halen met een sprinter-busje, Weg voor een tweede leven op meer dan elf uur rijden ergens in een werkplaatsje van een timmerman op het Poolse platteland. Hij bood het meeste via Marktplaats.

Ik heb wel respect voor het slag mensen dat handel ziet in tweedehands spullen. De oud ijzerhandelaren, de vodden- en lompenboeren, de woonwagenbewoners met hun autokerkhof, het sloopbedrijf met een loods vol balken, latten, oude deuren en zinken dakgoten; ze zijn al zeker een eeuw lang de ware herauten van de circulaire economie die we in 2050 moeten zijn. De Malle Pietjes van de samenleving – zij verdienen zo langzamerhand een standbeeld. Voor wie het niet meer weet: Malle Pietje was de eigenaar van een bric-à-brac winkeltje in Swiebertje, de tv-serie voor de jeugd die in de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw op de Nederlandse tv werd uitgezonden. De serie was overigens gebaseerd op de Boeken van J.H. uit den Boogaard, maar dit terzijde.

Spullen. Ik bewaar ze graag en het liefst zou ik ook die Felder ergens opslaan. Je hebt samen toch veel meegemaakt. Je hebt er een emotionele band mee. Maar onze binnenruimtes zijn daar niet op berekend. In dit verband begrijp ik helemaal niets van mensen die graag in een tiny house willen wonen. Je kunt er geen spullen kwijt die je nu even wilt opbergen, maar die later zeker nog eens van pas kunnen komen. Ik wil dan ook een lans breken: ruimer in plaat van tiny wonen. Ik roep mijn collega-aannemers op: bouw grote huizen! Voor mensen als ik, de homo circularis. Ook handig voor mensen die op hun zolder graag een balletje slaan, boogschieten of een bioscoop voor honderd mensen willen inrichten.